احیای زمین (بازپس گیری خشکی) از دریا به یک پدیده رایج در توسعه سواحل تبدیل شده است. این روش بهترین راه حل برای نیاز به زمین در مناطق ساحلی است و برای موارد مختلف از جمله کنترل سیل و کشاورزی اجرا شده است. در حال حاضر این کار به یک واکنش شهری شناخته شده در برابر افزایش سریع شهرنشینی ساحلی، فعالیت های اقتصادی و رشد جمعیت جهانی تبدیل شده است. کشورهایی مانند چین و هلند در صدر جدول میزان زمین های احیا شده قرار دارند. با این حال، امروزه اکثر پروژه های احیای زمین در مراکز شهری در مناطق جنوبی جهان انجام می شود. شهرها در غرب آفریقا، شرق آسیا و خاورمیانه، این سرزمین های جدید را به عنوان پیشگامان اقتصادی برای صنعت بازرگانی خود و به عنوان سکویی برای ساخت اقامتگاه های لوکس ایجاد می کنند.

اما رابطه بین طراحی و ایجاد اراضی احیا شده و واکنش آب در محیط های اقیانوسی پیچیده است. این امر نیازمند یک رابطه همزیستی با بسترهای آبی برای رسیدن به ثبات است، و می تواند نیروهای طبیعی را هنگامی که با سهل انگاری به دریا تحمیل می شوند، تحریک کند. رفتارهای آب اقیانوس، از جمله تجمع جزر و مد، افزایش سطح آب دریا، ارتباط با تالاب ها و تنوع زیستی آبزیان، می تواند موفقیت یا شکست پروژه های احیای زمین در زمینه های مختلف را زیر سوال ببرد.

احیای زمین برای قرن ها با استفاده از روش های مختلف در محیط های مختلف انجام شده است. به طور سنتی، شهرها از سدها برای محصور کردن آب های کم عمق و تخلیه محوطه های آبی برای ایجاد زمین های خشک استفاده می کردند. یک نمونه از این مورد ، رود زویدرزی در هلند است. در دهه 1900، سدهایی در دریای شمال ساخته شد و بخشی از آب این دریا ، برای ایجاد زمینی برای اسکان جمعیت رو به رشد آن تخلیه شد. در دوران مدرن، روش ‌های بتنی بیشتری مانند اختلاط مستقیم سیمان در محیط‌های اقیانوسی و ساختن دیواره‌ هایی در دریا برای مهار آب آن‌ها اجرا شده است. *اکو شهر تیانجین (پروژه مشترک چین و سنگاپور ) در چین نمونه ای در مقیاس بزرگ از این شیوه مدرن است که 6.2 مایل زمین برای مسکن، پروژه های صنعتی و تأسیسات بندری ایجاد می کند و رشد شهری و اقتصاد آن را تقویت می کند.

(*اکوشهر: یا بوم‌شهر، شهری است که بر اساس اصول زیست‌محیطی ساخته شده‌است.)

احیای سواحل، علیرغم مزایایی که برای شهرها و تکامل آنها دارد، به طور اجتناب ناپذیری بر ساختار و رفتار محیط های اقیانوسی تأثیر می گذارد. مطالعات نشان داده‌اند که احیای مجدد زمین می‌تواند شکل ظاهری، شیب بستر و اندازه شن‌های رسوبی در محیط‌های اقیانوسی را تغییر دهد و بر دینامیک جزر و مد محلی مانند دامنه، عدم تقارن و جریان‌های جزر و مدی تأثیر بگذارد. هنگامی که جریان های طبیعی اقیانوسی مسدود می شوند، آب با افزایش امواج و جزر و مد راه خود را پیدا می کند و به طور طبیعی با نیروی اضافی در جهت جدیدی تغییر مسیر می دهد. این موضوع مبنای واکنش آب به احیای زمین است و میزان موفقیت، تأثیر زیست محیطی و پایداری یک پروژه احیای زمین را تعیین می کند.

به عنوان مثال، بوسان، شهر دریایی کره جنوبی، نتیجه عملیات احیای ساحلی است. شهری که از سه طرف رو به دریاست و جایی برای ساختمان های بلندمرتبه مسکونی مجلل است. این شهر که در دهه 1980 ساخته شد، از هر طرف توسط یک دیوار دریایی محافظت می شود. با این حال، این پروژه نه تنها شکل خط ساحلی را تغییر داده است، بلکه زمین‌های سخت (بتن و آسفالت) را به اقیانوس وارد کرده و شهر را در برابر طوفان‌های بزرگ و افزایش سطح دریا آسیب‌پذیرتر کرده است. در دهه گذشته، این شهر دریایی با طوفان‌های پیاپی مواجه شده است که باعث می‌شود امواج از دیواره‌های ساحلی دریا سرازیر شده و در خیابان‌های آن سیل جاری شود.

نمونه دیگر اکو آتلانتیک سیتی، در شهر لاگوس، نیجریه است. جالب است بدانید که این پروژه احیاء ، به عنوان یک راه حل شهری، برای محافظت از این پایتخت فرهنگی در برابر سیل، فرسایش و بالا آمدن سطح آب دریا در نظر گرفته شده بود. برای احیای زمین این شهر 10.2 کیلومتر از زمین های رو به اقیانوس اطلس از طریق لایروبی کف اقیانوس ، احیا شد. این شهر با یک دیوار ساحلی 8.2 کیلومتری هم مرز بود و برنامه ریزی شده بود تا پروژه های مسکونی بلندمرتبه ای را در خود جای دهد و جمعیت رو به رشد شهر را حفظ کند. با این حال، این پروژه احیای زمین پیامدهای منفی زیست محیطی نیز داشت. این کار باعث از بین رفتن تالاب هایی شد که قبلا به عنوان حائل بین مناطق ساحلی و اقیانوس عمل می کردند، و جریان آب را به سمت مناطق اطراف شهر تغییر داد، که منجر به فرسایش بیشتر در آن مناطق شهری شد. علاوه بر این، مناطق ساحلی که در آن ها کف اقیانوس لایروبی شده‌ است، در حال حاضر در برابر موج‌های طوفانی آسیب‌پذیر هستند و سیل‌های پی در پی را در طول سال ها تجربه کرده‌اند. این مثال‌ها نشان می‌دهد که عدم حساسیت به رفتار آب و طراحی ناکافی در پروژه‌های احیای زمین، می‌تواند اثرات منفی بلندمدتی بر محیط‌زیست داشته باشد.

از منظر مثبت، طرح احیای زمین در شانگهای، در چین، طرحی است که شرایط ساحلی موجود را مورد توجه قرار می دهد و به رفتار آب پاسخ می دهد. این شهر از سال 1985 از طریق تکنیک های احیای ساخت دیوارهای دریایی و لایروبی، بیش از 580 کیلومتر مربع (220 مایل مربع) زمین را به خطوط ساحلی خود اضافه کرده است. اگرچه بیشتر زمین های اضافه شده برای بنادر، صنعت و مسکن برای کمک به رشد شهر در نظر گرفته شده بود، بخش قابل توجهی نیز برای پارک ها، جنگل ها، دریاچه های داخلی و تالاب ها در نظر گرفته شد. طراحی شهری به دقت برنامه ریزی شده بود تا واکنش آب اقیانوس به موانع ساخته شده و نقش تالاب ها به عنوان حایلی بین اقیانوس و خشکی را در نظر بگیرد که این امر به جذب بیشتر نیروی اقیانوس کمک می کند. با وجود اینکه شانگهای در آینده به عنوان شهری آسیب پذیر در برابر سیل و تغییرات آب و هوایی شناخته می شود، از روش های حساس احیای زمین، برای کاهش تأثیر اقیانوس استفاده کرده است.

با نگاهی به این نمونه‌های مختلف احیای زمین می توان دریافت که بررسی عوامل ساحلی مانند تالاب‌ها، شکل خط ساحلی، ساختار بستر اقیانوس، و دینامیک جزر و مد محلی، همگی به پایداری پروژه‌های احیای زمین کمک می‌کنند. حذف سیستم های طبیعی فرسایش سیل در تالاب ها می تواند منجر به سیل بیشتر شود و جلوگیری از سیلاب در یک مکان می تواند باعث شود که آب مسیر جدیدی پیدا کرده و منجر به سیل در مکان های دیگر شود. تالاب ها نه تنها حائل سیل و فرسایش هستند، بلکه زیستگاه گونه های منحصر به فرد آبزیان نیز هستند. آنها مناطق بوم شناسی دریایی هستند که صخره های مرجانی، خرچنگ های نعل اسبی، بستر های جلبک دریایی و سایر گونه های نزدیک به ساحل را در خود جای داده اند. این موجودات تأثیر عمده ای بر زنجیره غذایی اقیانوس دارند و به طور کلی تنوع زیستی آن را کنترل می کنند. از بین بردن آنها می تواند منجر به فجایع زیست محیطی طولانی مدت شود. بنابراین، ما برای حفظ این موجودات، مسئولیت زیست‌محیطی داریم و نمی‌توانیم زیستگاه‌ آنها را متناسب با پروژه‌های احیای زمین حذف کنیم.

گفتمان پیرامون واکنش آب اقیانوس به طراحی و احیای اراضی در نواحی ساحلی گسترش یافته است. علاوه بر توجه به دینامیک جزر و مد آب، باید به این مناطق به عنوان خانۀ گونه های زیست محیطی بزرگ نگاه کنیم. تمام جنبه های پروژه های احیای زمین، از تصمیم گیری و مکان یابی در اقیانوس ها تا طراحی خطوط ساحلی، حفاظت از اکولوژی دریایی، ساختار اقیانوس ها، جزر و مدهای محلی و تالاب ها، باید با حساسیت مورد بررسی قرار گیرند تا محیط زیست ساحلی پایدار را ارتقا دهند.

این مقاله بخشی از موضوع آب در طراحی و معماری سایت ArchDaily است که با افتخار توسط شرکت * Hansgrohe ارائه شده است.

(*Hansgrohe : یک تولید کننده مواد لوله کشی و اتصالات بهداشتی آلمانی است.)

«آب زندگی و اشتیاق ما برای حیات است و حفظ آب ، حفاظت از اقلیم است. ما درشرکت Hansgrohe متعهد هستیم که با محصولاتی که در مصرف آب صرفه جویی می کنند و در عین حال لذت تجربۀ دوش گرفتن را حفظ می کنند، تفاوتی در نحوه توجه به موضوع آب در معماری ایجاد کنیم.»

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .