بسیاری از معماران از طریق اشکال، رنگ‌ها و عناصر، روی نمای کارهای خود به دنبال ایجاد حس حرکت در آثاری بوده‌اند که از نظر فیزیکی ثابت هستند. سانتیاگو کالاتراوا، ژان نوول و فرانک گری تنها تعدادی از استادانی هستند که موفق به ارائه جلوه‌ای پویا به سازه‌های بی‌حرکت شده اند و با استفاده از استراتژی‌های رسمی وام گرفته شده از هنرهای پلاستیکی، اثر را در بافت برجسته می کنند. با این حال، در موارد دیگر، معماران همچنین سازه های فیزیکی متحرکی را انتخاب کرده اند که می تواند بعد زیبایی شناختی یا عملکردی منحصر به فردی را برای کار به ارمغان بیاورد.
المان های متحرک تغییرات محیطی را از طریق حرکت بخش های کوچک یا حتی بخش های بزرگ تر خود سازه تسهیل می کنند. اغلب، هنگامی که ما در مورد معماری متحرک صحبت می کنیم، ممکن است حفاظ های خورشیدی به ذهن خطور کنند: برای مثال، در موسسه du Monde Arabe در سال 1987، ژان نوول 240 پنل حساس به نور را در نمای جنوبی نصب کرد که میزان نور ورودی به ساختمان را از طریق سنسورها و ۲۷۰۰۰ دیافراگم مشابه دوربین ها تنظیم می کرد. این ساختار که همزمان آنالوگ و بسیار پیشرفته است، به نقش و نگارهای عربی نیز اشاره دارد و یک اثر سایه بان را تشکیل می دهد که نه تنها توجه ها را به خود جلب می کند، بلکه اهمیت فرهنگی خود را نیز حفظ می کند.

علاوه بر نماهای پویا، سایر معماری های متحرک ، دگرگونی را به سطوح جدیدی می برند. در میادین بزرگ ورزشی یا رویدادها، استفاده از پوشش های جمع شونده بسیار رایج است. به عنوان مثال، سقف استادیوم مرسدس بنز آتلانتا، که توسط گروه معماران 360 (اکنون بخشی از HOK) طراحی شده ،به دلیل داشتن هشت گلبرگ پوشیده شده با ETFE (اتیلن تترا فلوئورواتیلن) متمایز است. این گلبرگ ها در امتداد مسیرهایی روی سقف ورزشگاه می لغزند تا در مرکز ورزشگاه به هم بپیوندند،این سقف متحرک از مکانیسم باز شدن لنز دوربین الهام می گیرد.
در نیویورک، ساختمان دفتر محلی دیلر اسکوفیدیو و رنفرو طراحان پروژه گذر در ارتفاع * های لاین ، که در کنار های لاین قرار دارد با یک پوسته خارجی متحرک طراحی شده است. این ساختمان فضایی نمادین برای اجراها، تاسیسات و رویدادهای بزرگ است و زمانی شکل می گیرد که پوشش بیرونی در امتداد مسیرها به سمت میدان مجاور می لغزد. همانند پروژه قبلی سقف متحرک ۳۷ متری آن با ساختاری از جنس فولاد ضدزنگ یا همان ETFE ساخته شده است.
(* های لاین : یک مسیر پیاده رو عمومی شهری واقع در نیویورک که در ارتفاع قرار دارد)

در مقیاس بسیار کوچکتر، در پروژه آتلیه گر(Ger) متعلق به یاس گر(Yas Ger)، فضای دایره ای شکل خیمه سنتی مغولی به دو بخش نیم دایره ای تقسیم می شود. در صورت لزوم، می توان فضای خیمه را گسترش داد . اینکار با باز کردن دیوار کرکره ای بین دو قسمت نیم دایره ای، که ساختار آن از فلز و پارچه انعطاف پذیر است انجام می شود .به گفته معماران، «از نظر تحرک پذیری، از مصالح سبک استفاده می شود و عناصر مکانیکی مانند موتور و چرخ به منظور کاهش بار حرکت و بهبود دقت و راحتی عملکرد به کار می روند. به طور دقیق ، روش کندن زمین و داشتن چندین دروازه در یک فضای نیم دایره، انعطاف پذیری و سرعت دیوار متحرک در خیمه مغولی را بیشتر می کند. ”

در Spy Glass، ایده ساخت سازه ای بود که به کلبه ساحلی کلاسیک که نمادی از خط ساحلی بریتانیا است، ادای احترام کند. "پنجره وسیع" کابین که روی یک میز گردان توکار ساخته شده است، می تواند مانند دوربین های دوچشمی سنتی با زاویه 180 درجه از طریق کنترل از راه دور رو به خورشید بچرخد تا منظره دریا و نورهای درخشان را از اسکله ایستبورن، به زندگی روزمره اطرافیان خود برساند .

با استفاده از مفهومی مشابه، رصدخانه ای که توسط استودیو فیلدن کلگ بردلی (Feilden Clegg Bradley) توسعه یافته است، دارای دو سازه چوبی چرخان است: یک استودیوی هنری خصوصی و ضد آب و یک کارگاه که فضایی است برای هنرمندان تا آثار خود را ارائه و با مردم ملاقات کنند. هنرمند یا بازدیدکننده می‌تواند ساختمان‌ها را بچرخانند و مانند تلسکوپ‌  با نقاط دیدنی مختلفی روبرو شود . این سازه اشاره‌ای به سازه‌های دفاعی ساحلی که اغلب در امتداد ساحل بریتانیا یافت می‌شوند دارد.

در پروژه Caja Obscura، که در آزمایشگاه معماری Javier Corvalán طراحی شده است، خانه از دو بخش مجزا تشکیل شده است. در زیر، یک بنای قابل سکونت که از سنگ و خاک ساخته شده است و در بالا، یک چهاردیوای فلزی سبک که تقریباً به طور کامل بسته شده است قرار دارد. چهاردیواری محصور بالایی بر روی تخته سنگی با یک محور که کمی از نقطه میانی آن جابه‌جا شده است می‌چرخد، و اجازه می‌دهد که سازه تا 25 درجه بدون ممانعت از دید یا باد بچرخد.

از سوی دیگر، Caspar Schols یک دفتر معماری است که به طور مداوم با این نوع خانه های کوچک متحرک کار می کند. آنها ساختارهایی از حجم های ساده را طراحی می کنند که در مسیرهای بزرگ قرار گرفته اند که به اجزا اجازه می دهد در بین خود حرکت کنند و پیکربندی های متنوعی از گلخانه های سرپوشیده گرفته تا پاسیوهای داخلی یا حجم ساده یک خانه چوبی را تشکیل دهند. دو پروژه به نام های Cabin ANNA و Garden House که توسط آنها ساخته شده است، امکانات مختلف تغییر شکل را نشان می دهد.

در مقیاس کوچکتر، حرکت قطعات می تواند به تسهیل عملکرد یک سازه و یا استفاده از آن کمک کند. در Story Pod اثر طراحی شده توسط کارگاه Kastelic Buffey است .در طول روز، دو دیوار از نمای اصلی مانند جلد کتاب باز می‌شوند و از مردم برای ورود یا  جمع شدن در ورودی استقبال می‌کنند. در شب، هنگامی که درها قفل می شوند، چراغ های LED با انرژی پنل های خورشیدی مانند یک فانوس از میان سازه می درخشند و نور دلپذیری را برای زندگی شبانه در آن مکان فراهم می کنند.

این مفهوم را می توان در فضای داخلی نیز به کار برد. در دفتر هنر و فرهنگ سیاتل،طراحی شده توسط معماران شفت اصلانی (Schacht Aslani) ، شبکه‌ای از ریل‌های بالایی به پانل‌ها اجازه می‌دهد تا طبق طرح‌بندی‌های زیادی برای فضاسازی نمایشگاه حرکت کنند. در پروژه SOHO 3Q Chengdu Office، طراحی شده توسط معماران Superimpose ، کپسول های بزرگ به عنوان دفتر جلسه سیار در امتداد یک ریل بزرگ واقع در قسمت باز کارخانه اداری قرار می گیرند. اینها می توانند در صورت جدا شدن به عنوان فضاهای کاری کوچک عمل کنند، یا در صورت گروه بندی شدن اتاق های جلسه را تشکیل دهند.

المان های متحرک می‌توانند ساختمان‌ها را با عناصر طبیعی یکپارچه‌تر کنند و در عین حال انعطاف‌پذیری بیشتری را برای ساختمان ها تسهیل کنند و سبک زندگی و انتظارات معماری پیش‌بینی‌شده برای آینده را برآورده کنند. البته، هر زمان که یک المان متحرک گنجانده شود، این امر منجر به افزایش هزینه خواهد شد. اما المان های متحرک نیز ممکن است ارزش بیشتری به ساختمان ها بدهند و امکانات جدیدی را برای استفاده و راحتی بیشتر فراهم کنند.

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .