برج جده عربستان سعودی در آستانه تبدیل شدن به بلندترین ساختمان جهان است. چه چیزی در پس بیش از یک قرن تلاش برای ساختن آسمان خراش های بلندتر وجود دارد؟

نویسنده: اشلی گاردینی

همزمان با وارد شدن به سال 1930، با وجود اینکه بازار سهام به تازگی سقوط کرده بود، شهر نیویورک مملو از پول، سایت های ساختمانی در حال ساخت و مملو از هیجان به نظر می رسید. ساختمان * وولورث ، آسمان خراشی که با احیای سبکِ گوتیک و برای تجلیل از موفقیت فروشگاه های زنجیره ای اجناس ارزان قیمت وولورث ، طراحی شده بود، از سال 1913 به عنوان بلندترین ساختمان در جهان شناخته می شد. اما این رکورد در شرف تغییر بود.

(*وولورث : (Woolworth)  یک شرکت خرده‌فروشی استرالیایی است، که دارای شبکه گسترده‌ای از فروشگاه‌ها و مراکز خرید در سراسر جهان می‌باشد. شرکت وولورث از نظر میزان ارزش بازار سرمایه و میزان فروش، بزرگترین شرکت خرده‌فروشی در استرالیا و نیوزیلند به‌شمار می‌آید.)

رقابتی غیر رسمی میان شرکای تجاری سابق "ویلیام ون آلن و اچ." و "کریگ سورنس" درگرفت که هر دو آسمان‌خراش‌هایی را طراحی کردند که امیدوار بودند بلندترین آسمان‌خراش‌های جهان باشند.  سورنس مرتباً به ساختمان بانک منهتن (اکنون نام آن ساختمان 40 وال استریت است) طبقات اضافه می کرد تا جاییکه مطمئن شود ارتفاع آن از آنچه در طرح ون آلن برای ساختمان کرایسلر پیشنهاد شده بود، بیشتر است. هر چند، ون آلن یک غافلگیری برای سورنس داشت. او برای ناامید کردن سورنس، مناره ای به طول 125 فوت به طرح خود اضافه کرد که طور مخفیانه در ساختمان کرایسلر ساخته شده بود. هنگامی که این مناره به بالای ساختمان کرایسلر منتقل شد، کرایسلر بر فراز ساختمان بانک منهتن اوج گرفت. ون آلن کار خود را بهتر از شریک سابق اش انجام داده بود و عنوانی را که برای آسمان خراشش می خواست به دست آورد.

با این حال، هنگامی که در سال 1931 ساختمان امپایر استیت افتتاح شد، دیگر هیچ یک از اینها مهم نبود. این ساختمان از هر دو ساختمان کرایسلر و بانک منهتن بلندتر بود و عنوان بلندترین ساختمان جهان را به خود اختصاص داد و نزدیک به چهل سال هم این عنوان را برای خود حفظ کرد.

امروزه، برج خلیفه در دبی، بلندترین آسمان‌خراش جهان است که این عنوان را از برج تایپه 101ربوده است، عنوانی که برج تایپه 101 هم آن را از برج‌های پتروناس گرفته بود. برج جده، که در شهر جده، عربستان سعودی در حال ساخت است، جدیدترین پروژه ای است که برای کسب این عنوان معتبر رقابت می کند. اگر این برج طبق برنامه ریزی تکمیل شود، بیش از 500 فوت (تقریباً پنجاه طبقه) بلندتر از برج خلیفه خواهد بود.

پس چرا ما همچنان به بلندترین ساختمان جهان علاقه مندیم؟ چرا توسعه دهندگان و معماران هنوز برای این ادعا با هم رقابت می کنند؟

کریستوفر مایکلسون، فیلسوف و محقق اخلاق تجاری، نقش و پیامدهای ساخت بلندترین آسمان‌خراش جهان را بررسی می‌کند و دلایل اقتصادی و فرهنگی را که یک کشور یا شرکتی ممکن است بخواهد چنین پروژه‌ای را انجام دهد، بررسی می‌کند. او می‌نویسد که « در عصر کنونی آسمان‌خراش، به‌عنوان نوعی ساختمان، در جایگاه نمادی خاص و قانع‌کننده از قدرت و ارزش‌ ایستاده است، به‌ویژه به این دلیل که "امکان تکنولوژیکی ساخت آن تنها به آغاز عصر صنعتی‌سازی مدرن برمی‌گردد». علاوه بر این، تحقیقات او نشان می‌دهد که ساخت بلندترین ساختمان جهان در کشورهایی که مایلند سطحی از موفقیت اقتصادی را پیش‌بینی کنند که هنوز به آن دست نیافته‌اند، یک هدف آرمانی است.

این تلاش برای بلندتر ساختن حتی الهام بخش فرانک لوید رایت بود.

آسمان‌خراش، جدیدترین نوع ساختمانی است که به انسان اجازه می‌دهد بزرگ‌تر و بهتر بسازد. در طول تاریخ بشر، ما سازه‌های بلندی ساخته‌ایم تا نشان دهیم که چه چیزی برای ما مهم است. اهرام بزرگ جیزه بر فراز صحرا اوج می گیرند تا قدرت و اهمیت فراعنه مدفون در آنجا را به تصویر بکشند. تپه های بلند در کاهوکیا، خانه های رؤسا و دیگر افراد تراز اول را بالاتر از خانه های شهروندان عادی قرار می داد تا سلسله مراتب اجتماعی را از نظر بصری تقویت کند. در اروپای قرون وسطی، برج‌های سبک رومی و گوتیک کلیسای جامع، قدرت کلیسا را ​​با بلندی آن نسبت به سایر سازه‌ها اعلام کردند. و با صنعتی شدن اقتصاد جهانی به طور فزاینده ، تعجبی ندارد که بلندترین ساختمان های ما اکنون آسمان خراش هستند.

تلاش برای بلندتر شدن ، حتی الهام بخش فرانک لوید رایت بود. رایت که بیشتر به‌خاطر خانه‌های تک‌واحدیِ سبکِ *مدرسه پریری و منحنی‌های موزه سولومون آر. گوگنهایم که توسط او طراحی شده، شناخته می‌شود، آسمان‌خراشی با ارتفاع یک مایل طراحی کرد که آن را " یک مایلی ایلینوی" یا ساده تر "ایلینوی" نامید. رایت در یک کنفرانس مطبوعاتی در سال 1956 از آن رونمایی کرد و گفت که ساختمان امپایر استیت (که هنوز بلندترین ساختمان جهان در آن زمان بود) تحت الشعاع طراحی او قرار خواهد گرفت. رایت طرح برج ایلینوی را (در سال 1957) در وصیت نامه خود درج کرد. این طرح خوش بینانه آسانسورهایی را توصیف می کند که توسط «نیروی اتمی» پشتیبانی می شوند و عبور و مرور عمودی را با سرعت ایده آل حفظ می کند. اگر فناوری ساخت ایلینوی در آن زمان وجود داشت و ساخته می شد، ممکن است همچنان بلندترین سازه ای می بود که تا کنون ساخته شده است. این برج با 528 طبقه و «ارتفاع یک مایل از طبقه همکف تا بالاترین طبقه »، تقریباً دو برابر ارتفاع برج خلیفه خواهد بود و همچنان بسیار بلندتر از برج پیشنهادی در جده است.

(*مدرسه پریری: یک سبک معماری اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است که بیشتر در غرب میانه ایالات متحده رایج است)

همانطور که ما منتظر تکمیل برج جده و بلندترین آسمان خراشِ بعدیِ پس از آن هستیم، تلاش برای ساختن ساختمان های هر چه بلندتر به طور مداوم دیدگاه ما را نسبت به چشم انداز شهری تغییر می دهد. مفهوم کلمه "بلند" با بیشتر امتداد یافتن آسمان خراش ها رو به بالا، ​​تغییر پیدا می کند. همانطور که روزماری هاگ بلتر، مورخ معماری، گفته است، «آسمان‌خراش‌های دیروز به ساختمان‌های تجاری کوچک‌تر امروزی تبدیل می‌شوند، زیرا چشم انسان ارتفاع را در مقایسه با خط افق حاصل از سازه هایی که پیوسته در حال بلندتر شدن هستند، اندازه‌گیری می‌کند.» آن ساختمانی در اوایل قرن بیستم باعث می شد مردم با حیرت به بالا نگاه کنند، در قرن بیست و یکم فقط یک برج معمولی است.

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .