نویسنده : هلنا تورینیو

مدرنیته و جهانی شدن، فاصله های جغرافیایی را به میزان قابل توجهی کاهش داده، تعاملات اجتماعی را دگرگون کرده، جریان اطلاعات را در سراسر کشورها تسریع کرده است، و به نوعی جهان را برای مردم در همه جا قابل دسترس تر کرده است. با این حال، لازم به ذکر است که وقتی می گوییم "همه"، به جمعیت گسترده و متنوعی اشاره می کنیم. مدرنیته و جهانی شدن بر نابرابری های قابل توجه در هر دو حوزه اجتماعی و فناوری تأثیر گذاشت، زیرا کشورهای پیشرفته و ممتاز معیارها و هنجارهایی را برای اوقات فراغت، فرهنگ و مصرف ایجاد کرده اند. در نتیجه، فرهنگ‌های خاصی تأثیر غالب را ایجاد کرده‌اند و این تصور را ترویج می‌کنند که یک روش «صحیح» برای زندگی و ساختن شهرها وجود دارد. پیروی از این روش توسعه ، بدون کنترل آن ، هزینه قابل توجهی برای اکوسیستم ها و زیست بوم های زمین دارد.

این موضوع، موضوع جدیدی نیست و سوال اصلیِ پیش روی حوزه معماری این است که آیا می توان شهرنشینی را با محیط طبیعی هماهنگ کرد یا خیر . برای رفع این چالش راه حل های متعددی پیشنهاد شده است. آغاز تغییر در دیدگاه، زمانی آشکار می شود که ما پیوندهای عمیق بین انسان و طبیعت را تصدیق کنیم. طبیعت چیزی جدا از انسان نیست. در عوض، انسان ها بخشی ذاتی از جهان طبیعی هستند. در نتیجه، انتخاب ها و اعمال افراد تأثیر مستقیم و قابل توجهی بر محیط زیست دارد.

مفهوم سرزمین، علاوه بر اتخاذ یک دیدگاه سیستمی و دایره‌ای، که بر پیوستگی همه چیز در جهان تأکید دارد، نقش مهمی در کاهش آسیب و تضمین بقای گونه‌های مختلف از جمله انسان دارد. دونا هاراوی اینگونه استدلال می کند که پذیرش ایده خویشاوندی، برای ادامه حیات ما در این سیاره ضروری است. وقتی مفاهیم سرزمین و خویشاوندی را در میان گونه‌های مختلف ترکیب می‌کنیم، به حفظ تنوع زیستی کمک می‌کنیم. این منظر خاص راهی برای هماهنگ کردن مناطق شهری با محیط طبیعی است.

مناطق شهری اغلب فاقد المان های طبیعی هستند، با این حال مراقبت از طبیعت بسیار ضروری است. پارک های شهری می توانند شکاف بین این عناصر به ظاهر متمایز (منظور شهر و طبیعت) را پر کنند و به عنوان حوزه های آزمایشی شامل معماری و رشته های مختلف مرتبط عمل کنند. تاسیس یک پارک شهری فرآیند پیچیده‌ ای دارد . از جمله تأمین بودجه، طی کردن روندهای قانونی و دولتی، و ایجاد تغییرات و جابجایی‌های اساسی. این فرآیند بسیار فراتر از طراحی اولیه معماری است. اگر رشته‌هایی که بر اساس دانش بشری ساخته شده‌اند، خویشاوندی را ایجاد می‌کنند، چرا این ایده هنوز آنقدر غریب به نظر می‌رسد؟

پارک های شهری، فرصت هایی را برای آزمایش تکنیک های جدید استفاده از مواد و اتخاذ رویکردهای پایدارتر برای مدیریت منابع آب ارائه می دهند. آنها همچنین می توانند انتقال شهر ساحلی را تسهیل کنند، اشکال دیگری از سکونتو جابجایی را برای ساکنان آن ارائه دهند، یا مناطق تخریب شده را در محله های نادیده گرفته شده در کلان شهر طبقه بندی کنند. پروژه‌های موفق پارک، براهمیت پرورش روابط هم کاری میان طرف های مختلف درگیر تاکید می کنند که نه تنها به نفع انسان ها، بلکه به نفع گونه های متعدد در اکوسیستم است. یک فاکتور مشترک که تنوع زیستی را برجسته می کند، و در اینجا به عنوان پیوند سرزمین و خویشاوندی بین گونه ها تعریف می شود، کاشت عمدی گیاهان بومی در شرایط آب و هوایی مناسب است. هدف این عمل بازگرداندن اکوسیستم ها به حالت بومی خود، شبیه شرایط قبل از نفوذ گسترده مدرنیته جهانی شده، بدون نفی وجود آنها است.

1- مرکز فرهنگ زیست محیطی Chapultepec

طراحی شده توسط شرکت معماری و شهرسازی ERREqERRE

"مرکز فرهنگ زیست محیطی یک غرفه را در نظر میگیرد که توسط مجموعه ای از باغ ها با طراحی طبیعی و ظاهری قوم گرایانه احاطه شده است. این باغ ها به اکوسیستم های متنوع و چشم اندازهای طبیعی حوضه دره مکزیک (جنگل های معتدل، علفزارها، تالاب ها و پوشش گیاهی منطقه ) اشاره دارند و به دقت با پوشش گیاهی، عوارض طبیعی زمین و تجهیزات موجود در پارک Chapultepec  ادغام می شوند، بنابراین پتانسیل بزرگ آن را به عنوان یک جنگل شهری بهینه سازی و افزایش می دهند.

برای دسترسی به این باغ ها و لذت بردن از آنها، مجموعه‌ای از پیاده‌روی‌های زیست‌فرهنگی در نظر شده‌اند که به طور قابل‌توجهی ارتباط عابران پیاده را به این بخش از جنگل می برد. پیاده روها تجربه ای از غوطه ور شدن در طبیعت و کشف مجددی برای درک اهمیت عناصر طبیعی در یک جنگل شهری و رابطه ما با آنها ارائه می دهند، بنابراین از عملکرد صرفا ارتباط دهنده و زیبایی شناختی پیاده روها فراتر می روند.

2- بندر جنوبی Køge  / طراحی شده توسط شرکت معماری  SLA

"برای کاشت گیاهان این تفرجگاه از چمنزار نمکی و گیاهان ساحلی الهام گرفته شده است که می توانند در برابر آفتاب، باد و نمک مقاومت کنند. این در حالی است که در طراحی طبیعت این منطقه از حاشیه های جنگلی که در سواحل شرقی دانمارک می بینید الهام گرفته شده است و ترکیبی از کاشت‌ها، بوته‌ها، درختان و مناطقی با علف‌های کم‌ ارتفاع، مسیرهای متنوع و مهمی را در میان گونه‌های انتخاب شده برای فراهم کردن زیستگاه‌های حیات وحش و تجربیات فصلی ، ایجاد می‌کنند. به طور کلی، گیاهان آن مقاوم، با عمر طولانی و نیازمند نگهداری کم هستند.

3- باغ قابل انتقالِ  ARCA/ طراحی شده توسط شرکت معماری Takk و معمار میریا لوزاراگا و معمار آلخاندرو موئینو

شهرها عمدتاً کانون این فرآیند هستند که به دلیل غلظت انتشار کربن دی اکسید ، اثر جزیره گرمایی و مساحت محدود فضاهای سبز، گونه‌های گیاهی آن‌ها صرفاً با معیارهای زیبایی شناختی یا عملکردی انتخاب می‌شوند، که باعث همگن‌ شدن گونه‌های شهری و ناامنی بیشتر در مورد اکوسیستم ها می شوند .

به این ترتیب، گونه‌های گیاهی که قادر به جذب ده برابر بیشتر از حد معمول دی‌اکسید کربن هستند، گونه‌های وحشی خوراکی که فرصت‌های جدیدی را در حاکمیت غذایی ما ایجاد می کنند، یا گونه‌هایی که قادر به گردآوری عوامل دیگر از طریق برقراری روابط متقابل، یا همزیستی هستند. برخی از گیاهان مهمانی خواهند بود که در این تاسیسات ملاقات خواهید کرد."

4- پارک روبان قرمز/ طراحی شده توسط شرکت معماری  Turenscape 

"این پارک بر روی رودخانهتانگ در حاشیه شهری شرقی کین هوانگدائو واقع شده است. شرایط مکانی زیر، هم فرصت ها و هم چالش هایی را برای طراحی ایجاد می کند:

● شرایط زیست محیطی خوب: این مکان با پوشش گیاهی بومی متنوع پوشیده شده بود که زیستگاه های متنوعی را برای گونه های مختلف فراهم می کرد.

● خالی از سکنه و متروک: این مکان که در حاشیه یک شهر ساحلی واقع شده است ، محل دفن زباله با یک کانکس متروک و تاسیسات آبیاری منسوخ مانند خندق و برج های آبی بود.

● مشکلات بالقوه ایمنی و دسترسی: این مکان پوشیده از بوته‌ها و چمن‌های آشفته بود بنابراین عملاً غیرقابل دسترسی بود و برای استفاده مردم ناامن بود.

● نیازهای عملکردی: با گسترش این فضای شهری، این مکان توسط جوامع جدید برای تفریح، از جمله ماهیگیری، شنا، و دویدن مورد استفاده قرار گرفت.

● مشکلات توسعه: با پایین آمدن سطح این رودخانه، به نظر می رسید که همین اتفاق در این محل نیز خواهد افتاد. دالان طبیعی رودخانه احتمالا با خاکریزهای بتنی و بستر گل های زینتی جایگزین می شد.

چالش اصلی طراحی این پارک ، حفظ زیستگاه های طبیعی در امتداد رودخانه و در عین حال ایجاد فرصت های جدید برای تفریح و آموزش محیط زیست بود. پارک روبان قرمز به عنوان یک عنصر زنده در محیطی از پوشش گیاهی سبز و آب های آبی با زمین منحنی طراحی شده است. پیاده رو، نورپردازی، و صندلی ساخته شده از فایبرگلاس در محیط  این پارک ادغام شده است .پارک از داخل روشن می شود و در شب با نور قرمز می درخشد."

5- پارک مرکزی شهر کوپر / طراحی شده توسط شرکت معماری Enota

به دلیل نزدیکی به دریا، در برنامه فضاسازی این پارک، عناصر آبی متعددی تعیین شده است. استخر، آب پاش زمینی، نهر آب، آبفشان های آب مثلثی شکل، آبشار و یک سکوی آبی در ترکیب با عناصر شهری متنوع، استفاده فعال از فضا و گسترش ساحل به سمت داخل پارک را در آینده تشویق می کند. 

طرح نوآورانه پارک شهر یک سرمایه جدید بزرگ برای شهروندان شهر کوپراست زیرا امکان توسعه برنامه هایی را فراهم می کند که شهر در حال حاضر نمی تواند ارائه دهد. این پارک جدید یک جاذبه است و با شکل منحصر به فرد خود و شیوه سازماندهی به فضا، از مقررات صرفاً کاربردی برای پارک فراتر می رود. این پارک یک نمونه اولیه برای طراحی بیشتر در منطقه وسیع تر، و همچنین انگیزه ای برای نگرش های توسعه محور در رابطه با سایر بخش های ساحل دریای اسلوونی است که در حال حاضر در حال زوال است.

6- پارک جنگلی/ Benjakitti شرکت طراحی اجتماعی و محیط زیستی Arsomslip

" با وجود آب و هوای موسمی ،تایلند مشکلات قابل توجهی همچون سیل و خشکسالی دارد. این طرح به عنوان یک "اسفنج" عمل می کند، یک اسفنج بزرگ که آب باران را در فصل بارانی حفظ می کند و در فصل خشک آب را با ظرفیت 128 هزار متر مکعب تخلیه می کند. آب کانال Phai Sing To که در کنار این پارک قرار دارد، آلوده به رواناب و فاضلاب شهری است و با استفاده از گیاهان تالابی تصفیه زیستی می شود و روزانه ۱۶۰۰ متر مکعب آب تصفیه شده تولید می کند. این مکان مسطح و کم ارتفاع است و ارتفاع متوسط آن تنها ۰.۵ متر است. بیشترِ این منطقه در اصل باتلاقی  و با سطح آب های زیرزمینی بالا است. برای جلوگیری از سیل ، از روش سنتی کشاورزی تایلند برای بالا نگه داشتن ریشه درختان استفاده می شود و دارای راه هایی برای کمک به تخلیه آب و کانال های آبیاری است. 

این پروژه خاک سطحی این مکان را که خاک رس سخت بود به زیستگاه مرطوب و اسفنجی تبدیل کرد و به یک جامعه غنی از گیاهان بومی اجازه داد تا با حداقل آبیاری مستقر شوند. 5600 نهال از 360 گونه در این پارک کاشته شد که ترکیبی از درختان بومی کمیاب حوضه رودخانه مرکزی با گیاهان کوچک تا متوسط هستند که برای کمک به رشد نهال ها سایه ایجاد می کنند. تمام درختان موجود در این مکان حفظ و در طراحی پارک ادغام شدند."

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .