برخلاف تصور ما، کم شنوایی همیشه مادرزادی نیست، و دیر یا زود ممکن است برای هر یک از ما اتفاق بیفتد. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، تقریبا یک سوم افراد بالای 65 سال از کم شنوایی ناتوان کننده رنج می برند. با این حال، از یک منظر خاص، کاهش شنوایی را می توان بیشتر یک «تفاوت» در نظر گرفت نه یک «ناتوانی». اگرچه نیازهای محیطی برای افراد کم شنوا یا ناشنوا به اندازه محیط هایی که برای نابینایان یا افرادی که معلولیت جسمی دارند قابل توجه نیست، اما کاهش ظرفیت شنوایی مستلزم روش های خاصی برای درک محیط است. آیا می توان این تجربه را از طریق طراحی داخلی بهتر کرد؟
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود 5 درصد از جمعیت جهان یعنی تقریباً 466 میلیون نفر ، به بیماری مبتلا هستند که آن را «ناتوانی شنوایی» می نامند. اگرچه این آمار به درجات مختلف ناتوانی شنوایی، یعنی جزئی یا کلی (کاهش شنوایی یا آناکوزیس) تقسیم می شود،درصد کلی با کم شنوایی بیشتر از 40 دسی بل برای بزرگسالان و بیش از 30 دسی بل برای کودکان مشخص می شود و اکثر افراد از این مشکل رنج می برند. این ناتوانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط متمرکز شده است.
چگونه به صورت فراگیر طراحی کنیم؟
بدیهی است اولین موضوعی که باید در نظر گرفته شود، کاربری های متفاوت موضوع طراحی است. طراحی داخلی یک خانه و فضای داخلی یک بیمارستان، بدون توجه به نیازهای استفاده کنندگان آن، یکسان نیستند. روابط، ابعاد و حرکات در هر فضا و همچنین حجم و هدف صداها متفاوت است. با این حال، چند نکته کلی وجود دارد که باید برای طراحی فضاهای راحت تر از نظر آکوستیک در نظر گرفت.

چیدمان داخلی و قابلیت دید
افراد دارای اختلال شنوایی از روش‌های مختلفی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند که شامل زبان نوشتاری، وسایل کمکی، زبان اشاره یا صحبت کردن صورت شفاهی است. طبق قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت، به طور متوسط، تنها یک سوم کلمات بیان شده را می‌توان با گفتارخوانی (یا لب‌خوانی) بفهمند. بنابراین، ایجاد شرایط محیطی برای برقراری ارتباط مؤثر از طریق روش‌های دیگر ذکر شده بسیار مهم است، به این معنا که مخاطبان باید همیشه بتوانند به راحتی و بدون اینکه مجبور باشند هنگام صحبت کردن به یکدیگر نگاه کنند، با یکدیگر روبرو شوند.

در نظر گرفتن بخش های وسیع یا دایره ای به جای خطی برای فضاهای بیش از 4 نفر می تواند یک کانال ارتباطی باز را تسهیل کند که در آن همه شرکت کنندگان بتوانند یکدیگر را ببینند. پارتیشن بندی ها و مبلمان متحرک می توانند به سازماندهی اتاق هایی با این ویژگی ها کمک کنند. از نظر تحرک، ایجاد مسیرهایی که به افراد اجازه می دهد در حین راه رفتن به یکدیگر نگاه کنند و همچنان با خیال راحت از فضا عبور کنند، مهم است. رمپ ها، درب های اتوماتیک، عناصر امنیتی گرافیکی و تابلوها در این مورد به یک اندازه مفید هستند.
روشنایی، نور و بازتاب
به دلایل مشابه، نور نقش اساسی نه فقط در تضمین راحتی، بلکه در این مورد خاص در ارتباط برقرار کردن دارد. رنگ هایی که با تن رنگ پوست در تضاد هستند به دیگران کمک می کنند حالات صورت و حرکات دست را بهتر درک کنند. نور طبیعی یا مصنوعی برای اطمینان از دید واضح باید کافی باشد، اما از تابش خیره کننده اجتناب شود، و برای جلوگیری از تغییرات ناگهانی در نور محیط  که می تواند آزاردهنده باشد، نور باید مداوم و بصورت محیطی باشد. پنجره ها و همچنین شیشه و آینه باید نور داخلی را تنظیم کنند. برخی از متخصصان استفاده از آینه ها را برای حفظ کنترل بصری بیشتر محیط توصیه می کنند، به شرطی که به خوبی قرار گرفته باشند و باعث سردرگمی در درک فضا نشوند.

فضاهای چند حسی
کارشناسان می گویند زمانی که فردی یک حس خود را از دست می دهد، حواس دیگر آنها قویتر میشود. رنگ‌ها، سایه‌ها و حتی ارتعاش‌ها می‌توانند به افرادی که محدودیت‌های شنوایی دارند کمک کنند تا محیط اطراف خود را بهتر درک کنند و هوشیار باشند. در فرهنگ بسیار بصری، ما تمایل داریم فراموش کنیم که تجربه فضا همه حواس را در بر می گیرد. طراحی چند حسی که ریشه در دهه 1950 دارد، لذتی از فضا را پیشنهاد می‌کند که از طریق حواس اتفاق می‌افتد، و نشان می‌دهد که با باز کردن تجربه چند حسی می‌توان طیف وسیع‌تری از کاربران را راضی کرد. تا به حال، روش‌های طراحی چندحسی زیادی در نمایشگاه‌ها و تاسیسات هنری مورد بررسی قرار گرفته‌اند، هرچند این نمونه‌ها پتانسیل خود را برای دستیابی به مخاطبان گسترده‌تری در زمینه معماری نشان می‌دهند.

بهینه سازی آکوستیک
برخلاف تصور رایج، سر و صدا ، علاوه بر اینکه عامل جدی کم شنوایی است ، یک عامل حیاتی در بهزیستی افراد با سطح شنوایی پایین است. صرف نظر از میزان صدا ، افراد با سطح شنوایی پایین صدا را به روشی درک می‌کنند که می‌تواند بسیار حواس‌پرت کننده باشد، به‌ویژه برای افرادی که از وسایل کمکی استفاده می‌کنند. طنین ناشی از امواج صوتی و انعکاس آن توسط سطوح سخت می تواند برای آنها باعث حواس پرتی شده و حتی دردناک باشد. برای بهبود این شرایط داخلی، رعایت اصول اولیه آکوستیک کافی است. بهبود آکوستیک فضاهای داخلی عمدتاً شامل کاهش طنین صدا با شناخت سطح جذب مواد اطراف، توزیع صحیح نویز یا منابع صوتی مانند ماشین‌ها یا بلندگوها و در نظر گرفتن شیب نویز محیطی با توجه به استفاده از هر فضا است.

مواد، اشیاء و فناوری های جدید
برای دستیابی به یک فرهنگ طراحی فراگیر، مستقل از راه حل های خاصی که ممکن است در بازار وجود داشته باشد، مهم است که به راه حل های ساده ای فکر کنید که هزینه اولیه پروژه را خیلی افزایش ندهد. این راه حل های ساده می تواند با در نظر گرفتن خواص مواد جاذب و بازتابنده برای کاهش شدت صدایی که از فضایی به فضای دیگر منتقل می شود یا با در نظر گرفتن تأثیر مواد در استفاده روزمره رخ دهد: از به کار بردن سطوح یا مواد خیلی روشن در کف و مبلمان هایی که معمولاً باعث ایجاد صدا در هنگام تماس می شوند (مانند مبلمان چرمی) یا ارتعاش ایجاد می کنند (مانند کفپوش های چوبی که هنگام راه رفتن طنین انداز می شوند) خودداری کنید.

علاوه بر مصالح روکش کار، اشیا و فناوری هایی وجود دارند که با در نظر گرفتن کارهای روزمره، می توانند فضا را راحت تر کنند. در شهر، ما اغلب از طریق سر و صدا ، بوق ها، زنگ‌های در، آژیرها ، که در راحتی صوتی همه اختلال ایجاد می‌کند، ارتباط برقرار می‌کنیم. در نظر گرفتن علائم بصری مانند هشدارهای نوری یا دیجیتالی یا ارتباط نوشتاری از طریق تخته‌های سفید یا کدهای رنگی، می‌تواند به عنوان راه‌حل‌های ساده‌ای برای ارتباط روزانه باشد. همچنین فناوری‌های جدیدی وجود دارند که می‌توانند صدا را به تصاویر و ارتعاشات برای تجربه‌های بهتر تبدیل کنند یا برنامه‌هایی هستند که صدای محیط را تشخیص می‌دهند (مانند ماشین لباسشویی) و هشدارها را به رنگ‌ها ترجمه کنند.

به طور خلاصه، یک طراحی واقعاً فراگیر همیشه نیاز به آگاهی بیش از حد از ملاحظات و قوانین خاص ندارد، بلکه می تواند صرفاً به معنای ترکیب نیازهایی باشد که برای همه، صرف نظر از شرایط فیزیکی آنها مهم و اساسی است.به همین خاطر باید فرض کنیم که همه موانع یکسان نیستند و محدودیت های مختلف با نیازهای خاصی مواجه هستند. 
علاوه بر سازمان بهداشت جهانی و مقالات مرتبط ، برخی از مراجع مورد استفاده در این مقاله عبارتند از:

DeafSpace پروژه ای از دانشگاه گالاودت در واشنگتن دی سی است، یک موسسه هنرهای لیبرال که برای افراد دارای مشکلات شنوایی طراحی شده است.
تجربه افراد ناشنوا در حوزه فعالیت های روزانه، مطالعه ای توسط کارلا رجینا مارین و ماریا سسیلیا رافائل دی گوس
مجله انجمن آکوستیک آمریکا
 منبع : archdaily

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .