عامل چسبندگی بتن چیست؟

مصالح چسبندگی بین سطوح بتنی شامل مواد طبیعی یا مصنوعی هستند که جهت ایجاد چسبندگی بین سطح بتن قدیمی با بتن جدید یا لایه های مختلف بتن به یکدیگر بکار می روند و سطحی واحد و یکپارچه در انتهای کار بدست می دهند. همچنین از این چسبنده های سیمانی در کارهای تعمیراتی مختلف مانند بتن پاشیده شده روی درزهای ساخت یا ملات ترمیمی سیمانی ماسه ای جهت ایجاد یک پیوستگی اطمینان بخش استفاده می شود.

  موارد ضرورت استفاده از عامل چسبندگی در مخلوط بتنی 

 - هنگامیکه سطح بالایی بتن در یک کف بتنی تخریب شده و تنها دو گزینه تخریب کف بطور کامل یا بازسازی سطح بتن پیش رو می باشد.

- هنگامیکه جایگزینی کامل کف بتنی زمان بر و پر هزینه است.

- راه حل دیگر اعمال مخلوط بتنی تازه بر روی سطح قدیمی می باشد.

- زمانیکه سیمان بکار رفته در مخلوط بتنی فاقد هرگونه عامل چسبندگی باشد و هنگام اجرای بتن تازه بر روی لایه فوقانی بتن، دو سطح به خوبی به یکدیگر نچسبند.

- هنگامیکه حین گیرش و عمل آوری لایه بالایی، لایه فوقانی مجزا عمل کرده و کف یکپارچه با قابلیت خدمت دهی بالا تحویل ندهد.

- حضور عوامل چسبندگی جهت چسبندگی موفقیت آمیز بتن جدید با سطح قدیمی ضروری می باشد.

- همچنین به هنگام ترمیم کف بتنی جهت پر کردن فواصل ایجاد شده در اثر آسیب وارده، استفاده از این عوامل مورد نیاز است.

ویژگی های عوامل چسبندگی سیمان/ بتن

- کاربرد آسان و بی دردسر

- کاهش ترک های انقباضی شکل گرفته در سطح بتن

- کاهش نفوذ پذیری بتن

- افزایش چسبندگی بین لایه های بتن

- افزایش مقاومت کششی، چسبندگی و محوری ملات یا مخلوط بتنی

- مقاومت در برابر یخ زدگی و فعل و انفعالات شیمیایی  

دو پارامتر اصلی که حین چسبندگی بتن قدیمی با بتن جدید باید مدنظر قرار گیرند عبارت اند از :

- آماده سازی و پاک نمودن سطح موجود

- مقاومت و یکپارچگی سطوح قدیمی

مراحل استفاده از عوامل چسبندگی در بتن:

1.  پاک نمودن سطح

داشتن سطحی پاک و عاری از آلودگی الزامیست. اگر سطح بتن دارای گرد و غبار، روغن یا شوره زدگی باشد، عوامل چسبندگی به درستی کار نمی کنند؛ بنابراین لازم است پیش از اجرای عملیات سطوح با فشار کافی آب یا بخوبی تمیز شوند.

2. آماده سازی مخلوط

ظرف حاوی عوامل چسبندگی باید پیش از مصرف به خوبی تکان داده شود. سپس، بایستی ماده شیمیایی به مقدار مناسب در یک ظرف مجزا ریخته شده و توسط آب رقیق شود تا یکپارچگی مطلوب حاصل گردد.

هم زدن مخلوط باید به درستی صورت گیرد، از مخلوط حاصله می توان به عنوان پرایمر استفاده نمود. با این وجود توصیه می شود از دستورالعمل های کارخانه سازنده جهت تصمیم گیری راجع به نسبت های مورد استفاده پیروی شود.

3. اختلاط

قدم بعدی اختلاط است؛ عامل چسبندگی می بایست بطور مناسب و کامل اختلاط یابد. خواندن کامل دستورالعمل های ذکر شده توسط کارخانه سازنده ضروری می باشد. مقدار و زمان اعمال مخلوط بلافاصله پس از باز نمودن ظرف باید مطابق دستورالعمل ها اجرا شوند. (توجه شود که مقدار و زمان اعمال برای مخلوط های متفاوت با یکدیگر فرق دارد)

تکنیک های اختلاط نادرست می توانند منجر به وارد آمدن آسیب به سطح بتنی شوند، بنابراین پیروی از دستورالعمل های ذکر شده توسط کارخانه مربوطه بسیار حائز اهمیت می  باشد.

4. اجرای عامل چسبندگی

بلافاصله پس از افزودن عامل چسبندگی به بتن، مخلوط بایستی روی سطح اجرا گردد. با گذشت زمان پوشش پرایمری خشک شدگی و چسبندگی اش را از دست می دهد.

بنابراین باید مخلوط بتنی تا زمانیکه هنوز چسبناک است و کاملاً خشک نشده است، روی سطح اجرا گردد. پس از اعمال کامل مخلوط روی سطح، سطح را به کمک ماله یک دست کرده و به آن اجاز دهید تا خشک شود.

مصالح نوین ایجاد  چسبندگی در صنعت ساخت و ساز

1. امولوسیون های لاتکسی

در ترکیبات سیمانی، به طور متداول از امولوسیون های لاتکسی از نوع روغن در آب استفاده می شود. امولوسیون های لاتکسی به 3 نوع کلی طبقه بندی می شوند، که برخی از ترکیبات آنها حاوی بیش از %50 آب هستند، همچنین بعضی از مصالح با خاصیت چسبندگی نسبت به سایر مصالح در برابر آب مقاوم تر هستند.

بطور کلی امولوسیون های لاتکسی در سیستم های آب و سیمان پایدار هستند، با این وجود تمام امولوسیون ها با آب سازگار نیستند. بنابراین جهت انتخاب امولوسیون لاتکسی مناسب با کاربرد ، نیاز به دانستن مواد شیمیایی به کار رفته در آن دارید.

استفاده از امولوسیون های لاتکسی بدون سیمان ، در مخلوط بتن باعث ایجاد صفحه گسیختگی می¬شود، زیرا هیچ غشایی در سطح مشترک چسبندگی ایجاد نمی  شود.

2. لاتکس اکریلیک

از لاتکس اکریلیک عمدتاً برای چسباندن بتن تازه به سطوح قدیمی استفاده می شود. این امولوسیون لاتکسی که به رنگ سفید شیری می باشد، حاوی 45% مواد جامد می  باشد. این امولوسیون را می توان با قلم، ماله یا غلتک بر روی سطح اعمال کرد.

3. لاتکس استایرن بوتادین

لاتکس استایرن بوتادین یک امولوسیون لاتکسی است که از پلیمر تشکیل شده و با ترکیبات سیمانی سازگار می باشد. این ماده به رنگ سفید شیری و حاوی %55 مواد جامد می باشد.

این امولوسیون در موارد زیر کاربرد دارد:

- چسبندگی بتن قدیمی به بتن جدید

- جسبندگی بتن جدید به یک لایه نازک

- به عنوان لایه پلاستر که تنها ظرف مدت 45 دقیقه بطور کامل به سطح بچسبد.

4. لاتکس پلی وینیل استات

دو نوع امولوسیون پلی وینیل استات موجود است:

1-پلی وینیل فاقد خاصیت امولوسیون پذیری

به علت سازگاری این ماده با سیمان از آن به عنوان عامل چسبنده در صنعت ساخت و ساز استفاده می شود.  همچنین از ماده به عنوان آستر برای رنگ های سیمانی با پایه آبی و پوشش های آبی ضد آب استفاده می شود. پس از اجرا شدن روی سطح، این عامل چسبندگی یک لایه نازک تشکیل می دهد در برابر آب، فرسودگی و پرتوهای فرابنفش مقاومت بسیار بالایی از خود نشان می دهد.

2- پلی وینیل با خاصیت امولوسیون پذیری

پلی وینیل امولوسیون پذیر هنگام اعمال بر روی سطح، غشایی تولید می کند که در صورت ضرورت می تواند توسط آب نرم شده و خیس بخورد.  از این پلی وینیل به عنوان ماده چسبنده برای پلاستر استفاده می شود؛ علاوه بر این از پنی وینیل های امولوسیون پذیر برتی چسباندن سطوح داخلی به گچ پایه انتهای کار در بتن عمل آموری شده ی درجا در محل استفاده می شود.

لازم به ذکر است که لاتکس پلی وینیل های استات نسبت به رطوبت علی الخصوص در مرز چسبندگی بسیار حساس بوده و از قابلیت بهره وریشان به میزان قابل توجهی کاسته می شود؛ بنابراین استفاده از این قبیل لاتکس ها در مناطقی که در معرض نفوذ رطوبت قرار دارند، توصیه نمی شود.

5. رزین اپوکسی

رزین جسبندگی از جمله مصالح نوین برای ایجاد چسبندگی در بتن می باشد که به علت دارا بودن مقاومت فشاری بالا، مقاومت در برابر مواد شیمیایی و چسبندگی قوی بطور گسترده در صنعت ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد.

رزین اپوکسی به سرعت اشباع شده و می تواند پس از آماده سازی سطح، برای چسباندن انواع مواد و مصالح مورد استفاده قرار گیرد.

   ویژگی های اصلی رزین اپوکسی

  - رزین اپوکسی عمل آوری شده مقاومت فشاری و کششی بیشتری نسبت به بتن به دست می  دهد.

 - ترکیبات رزین اپوکسی فاقد هرگونه حلال فرار بوده و پس از عمل آوری %100 سفت و سخت می شود.

 - رزین اپوکسی تقریباً قابلیت چسبندگی به تمامی مصالح ساختمانی را داراست.

 - رزین های اپوکسی حین عمل آوری، هیچ گونه فرآورده جانبی تولید نمی کنند.

 - ترک های انقباضی حین و بعد از عمل آوری رزین اپوکسی بسیار ناچیز هستند.

 - رزین های اپوکسی پس از عمل آوری دارای ثبات ابعادی هستند.

 موارد کاربرد رزین های اپوکسی:

- چسباندن بتن جدید به سطح بتن قدیمی

- چسباندن بتن به فولاد

- قابلیت عمل آوری در دمای اتاق یا دماهای بالاتر؛ تحت شرایط هوایی خشک یا مرطوب

- تعمیر نواقص پدید آمده در بتن مانند ترک خوردگی یا پوسته پوسته شدن

نتیجه

هنگام وارد آمدن آسیب به سطح بتن، دو گزینه پیش روست؛ یا سطح آسیب دیده را به کلی از بین ببریم یا آن را ترمیم کنیم. از بین بردن بتن قدیمی و ریختن بتن جدید، پر هزینه و زمان بر است؛ بنابراین بهترین راه حل بازسازی سطح بتن قدیمی با لایه ای از مخلوط بتنی تازه می باشد که به عنوان   لایه ای مجزا روی سطح بتن قدیمی قرار می گیرد.

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .