استدیوی معماری لاین پلاس (LINE+) از مرکز هنری "ژجیانگ لیشوی گویان هواکسیانگ" رونمایی کرد .

استدیوی معماری لاین پلاس (LINE+) از مرکز هنری "ژجیانگ لیشوی گویان هواکسیانگ" رونمایی کرد

مرکز هنری ژجیانگ لیشوی گویان هواکسیانگ که توسط استودیوی معماری لاین پلاس و تحت سرپرستی یکی از بنیانگذاران و معمار اصلی آن، آقای منگ فنهائو، طراحی شده است، در 28 آوریل 2024 برای عموم افتتاح شد. این مرکز بزرگترین مجموعه هنری در شهر لیشای چین است که به عنوان قطب مرکزی برگزاری نمایشگاه ها و فعالیت های فرهنگی عمل می کند و هدف آن ادغام یکپارچه هنر و گردشگری است. طراحی این مرکز در راستای سازگار کردن فضاهای هنری معاصر با زندگی روزمره شهری و ایجاد ارتباطی طبیعی بین مرکز هنری و شهر است.

این پروژه بر رویکرد دوگانه تأکید دارد، رویکردی که هم نمایشگاه‌های هنری معاصر و هم فعالیت‌های روزانه ساکنان شهر را در بر می‌گیرد. این پروژه شامل فضاهای عمومی کاربردی است که دامنه دسترسی مرکز هنری آن را گسترش می دهد و کاربردهای مختلفی مانند بازرگانی، فرهنگ، گذران اوقات فراغت و نمایشگاه هنری را در هم می آمیزد. این طرح با در کنار هم قرار دادن هنر انتزاعی و شور و نشاط زندگی روزمره ، بین جنبه‌های سازمانی و عمومی این مرکز تعادل برقرار می‌کند و کاری می کند تا به طور نامحسوس از منطقه مسکونی وارد فضای هنری شوید .

این مرکز هنری در یک منطقه مسکونی تاریخی واقع شده که توسط کوه ها احاطه گردیده است و نزدیک به رودخانۀ Ou در ناحیه داکسی است. جایی که حسی قوی از زندگی محلی را منعکس می کند. در مرحله برنامه ریزی این پروژه، مفهوم سنتی یک ساختمان هنری عمومی بازتعریف شد و این مرکز هنری را با ریتم زندگی شهری ترکیب کرد. برای محتوای نمایشگاهی این مرکز، با توجه به بهره برداری طولانی مدت از این پروژه به عنوان یک مرکز هنری بزرگ، صرفاً تکیه بر پایه و اساس صنعت هنری موجود در آن شهر کافی نبود. بنابراین، رویکرد جامعی با تمرکز بر ادغام فعالیت‌های مختلف تجاری، فرهنگی، سرگرمی، اوقات فراغت، نمایشگاه هنری و فعالیت‌های آموزشی، برای کاربرد این مرکز هنری تدوین شد.

این طرح جامع بر چهار مورد تأکید دارد: 1-عملکرد مؤسسات هنری، 2-گسترش فضاهای عمومی، 3-کاربردهای متنوع و 4- تجلی نمای منطقه ای. چنین رویکردی که از طریق تعامل اندیشمندانه میان نمایش احجام و مواد و همچنین همگرایی ابعاد مکانی و زمانی حاصل می شود، امکان تعادل بین هنر انتزاعی و زندگی روزمره را فراهم می کند.

طراحی معماری این مرکز هنری ، میان ظاهر و عملکرد آن تعادل برقرار می کند

طراحی معماری این مرکز هنری، تعادل ظریفی میان نقش سازمانی آن و ادغام این مرکز با بافت شهری اطراف خود ایجاد می کند. این پروژه در زمینی به مساحت 13129.92 مترمربع واقع شده و *تراکم ساختمانی آن 1.05 است. این مرکز هنری برای اطمینان از گردش کارآمد و تنوع عملکرد، به صورت هدفمندانه از سازه های مقیاس بزرگ در کنار عناصر مقیاس کوچکتر استفاده می کند.

(*تراکم ساختمانی :  نسبت زیربنای سرپوشیده کل طبقات و ساختمانهای موجود در یک قطعه زمین (زیربنای ناخالص)، به مساحت آن قطعه زمین را می‌گویند.)

طراحی این مرکز به گونه ای است که با قرار دادن ساختمان آن نزدیک به مرزِ زمین ملک، به مرز خیابان های موجود احترام می گذارد ولی در عین حال با آنها یکپارچه است و با خیابان ها و کوچه های اطراف خود هماهنگی دارد. دو حیاط محصور، یکی بزرگ و دیگری کوچک، سرزندگی فضای داخلی این مرکز هنری را بیشتر می‌کنند، این در حالی است که فضای داخلی از طریق عقب‌نشینی‌های مرزی و برجستگی گوشه‌ها حالت باز خود را حفظ می‌کند. بخش بالایی ساختمان برای عملکردهای نمایشگاهی و هنری است که با ساختار معلق قابل توجهی که انعکاسی از مناظر کوهستانی اطراف است، مشخص می شود. در عوض، بخش پایینی ساختمان، با داشتن فضاهای بخش بندی شدۀ کوچکی که برای جا دادن فعالیت های مختلف فروشگاهی و گذران اوقات فراغت چیده شده اند، نیازهای روزانه محلی را برآورده می کند. این روی هم قرار گرفتن جنبه های سازمانی و عمومی این مرکز هنری، هویت معماری آن را مشخص می کند.

این مرکز با ادغام عناصر زندگی روزمره در طراحی خود، نقش اجتماعی خود را پذیرفته است. تیم معماری با یک برنامه ریزی دقیق، الگوهای آشنایی از میادین و واحدهای ساختمانی را که به عنوان پیام آوران مهم فعالیت های اجتماعی در شهر عمل می کنند، در طراحی خود گنجانده است که از طریق سه استراتژی تحقق یافته است.

طراحی این مرکز با اولویت قراردادن موضوع دسترسی و ادغام با محیط اطراف، به گونه ای است که هدفمندانه میادین بزرگ مقیاس تر و فضاهای مرتفع (بخش های معلق ساختمان) را در نقاط کلیدی و در امتداد خیابان ها قرار می دهد و عابران پیاده را به تعامل با ساختمان دعوت می کند. چیدمان طبقه همکف به دقت برنامه ریزی شده تا به طور یکپارچه با بافت فضای موجود در خیابان ها و کوچه های اطراف ترکیب شود. فروشگاه های تجاری متعددی برای انعکاس وسعت ساختارهای مسکونی مجاور، ایجاد یک منظره خیابانی هماهنگ و افزایش مقیاس انسانی معماری، برای این مرکز هنری طراحی شده اند. در داخل مجموعه، راهروهای هوایی در طبقه دوم، وسعت فضا را در هم می شکنند و به جذابیت بصری و کارایی ساختمان اضافه می کنند. در حیاط، میدان‌هایی با اندازه‌های مختلف به بیشتر شدن جذابیت عمومی این مرکز کمک می‌کنند و فضاهایی با کاربردهای متنوع را برای گردهمایی‌های شهری و فعالیت‌های اجتماعی فراهم می‌کنند که ریشه در سنت فضاهای گردهمایی موجود در شهرها دارد.

پویایی فضای نمایشگاهی این مجموعه، روایتی جذاب ایجاد می کند

در این مرکز هنری، فضای نمایشگاهی درگیر طراحی نوآورانه و روایتگری محیطی است. این قسمت که بر فراز شلوغی شهر معلق است، شامل گالری ها و راهروهای به هم پیوسته ای است که بازدیدکنندگان را به گشت و گذار در فضایی یکپارچه دعوت می کند. فضای نمایشگاه که حول یک فرم معماری موج‌دار ساخته شده است، در مراحل جداگانه ای از نمایش، توسعه، به اوج رسیدن و حسن ختام، روایتی را بازگو می‌کند. این چیدمان متفکرانه به متصدیان نمایشگاه جایگاه منحصر به فردی برای ساخت نمایشگاه های جذاب ارائه می دهد.

بازدیدکنندگان سیاحت خود را در سطح خیابان آغاز می‌کنند، از محوطه فضای باز و حیاط‌ها عبور می‌کنند و سپس از طریق پله‌ها ، رمپ‌های شیب‌دار و پل‌های معلق به پشت بام می‌روند. در طول مسیر، ادغام مصالح مات و شفاف، مرزهای میان هنر و زندگی روزمره را محو می‌کنند و رویاروییِ همه جانبه‌ای را ایجاد می‌کنند که هم تعجب برانگیزند و هم انسان را به تفکر وا می دارند. در فضای داخلی که عمدتاً تک رنگ است، یک راه پلۀ فلزیِ زنگ‌زدۀ قرمز رنگ به عنوان عنصری وحدت آفرین عمل می‌کند و فضا را با حضور معماری خود برجسته می‌کند. این کار باعث می شود تا نمایشگاه از نظر زیبایی‌شناسی از حالت یک گالری معمولی و بی نام و نشان خارج شود و به طرز نامحسوسی فضای داخل و  بیرون را مرتبط می‌کند و تجربه کلی قرار گرفتن در این فضا را بهبود می‌بخشد.

استودیوی معماری لاین پلاس به نوآوری درساختاری و هارمونی میان مصالح این مرکز هنری دست یافته است

چینش معماریِ مرکز هنری ژجیانگ لیشوی گویان هواکسیانگ با چالش‌های مهمی هم در مورد فرم ساختاری و هم در انتخاب مصالح آن مواجه بود. طراحی نامنظم و کنسولی این مرکز در مقیاس بزرگ، شکل منحصر به فردی را ارائه می داد، در حالی که در انتخاب مواد و مصالح به دنبال ایجاد گفتگویی هماهنگ میان فضاهایی با مقیاس های مختلف بود.

این ساختمان برای تشویق عابران پیاده به رفت و آمد در این مجموعه و ایجاد این مرکز هنری به عنوان یک مرکز پر جنب و جوش برای فعالیت های روزانه، چندین طاق مرتفع بزرگ را در خود جای داده است. قسمت های بالایی ساختمان را یک سازه فولادی پشتیبانی می کند که به دلیل امکان سنجی و مقرون به صرفه بودن آن انتخاب شده است. این سازه فولادی خرپاهایی دارد که طاق های مرتفع که مساحت قابل توجهی دارند را تقویت می کنند. پل های هوایی که در جهات مختلفی از لابی امتداد دارند، بازدیدکنندگان را به سکوی پشت بام راهنمایی می کنند و چون با استفاده از میله های کابلی از تیرهای سقف آویزان شده اند، حس سبکی را القا می کنند.

عمدۀ نمای بیرونی از بتن قالب گیری شده است که به خاطر رنگ گرم و سطح بافت‌دارش مشهور است. این نما به کاهش تاثیر ناخوشایند مقیاس اعجاب‌انگیز سازه کمک می‌کند و فضایی زیبا را تداعی می‌کند. برای جبران وزن سنگین بتن قالب گیری ‌شده ، از بتن تزئینی و بلوک‌های بتنی هوادهی شده استفاده شده است که به طور قابل توجهی خطرات سازه‌ای و هزینه‌های ساخت را کاهش می‌دهد. استفاده از بتن ریخته شده در قالب چوبی نازک و قالب کامپوزیت قابل استفاده مجدد، یکپارچگی بدون درز اتصالات عمودی و افقی را تضمین کرده و پیوستگی نما را حفظ می کند.

در طبقه همکف، فضاهای تجاری به صورت پلکانی چیده شده اند که بازتابی از ویژگی های باستانی شهر است. برای حفظ تداوم بافت روستای اطراف، القای گرما و رنگ در مقیاس انسانی آجرهای آبی، کاشی‌های سبز کوچک و صفحات فولادی مقاوم در برابر شرایط آب و هوایی مورد استفاده قرار گرفته اند. سنگفرش این مجموعه با یک طراحی دقیق به گونه ای انتخاب شده است که فروشگاه ها را با فضای محوطه ادغام می کند و احساس تعلق را در بازدیدکنندگان تقویت می کند.

اجزای عمودی سازه که متشکل از پانل‌های آلومینیومی و بتن قالب‌گیری شده با چوب است، یکپارچگی معماری را تقویت می‌کنند و در عین حال بافتی گرم و دلپذیر را ایجاد می‌کنند. این ترکیب باعث ایجاد جلوه های پویایی از نور و سایه در داخل ساختمان می شود و فضای داخلی را بهبود می بخشد.

سقف این مجموعه با انعکاس گستره موج دار سازه، به عنوان یک المان برجسته در نما عمل می کند. همچنین سکوی تماشایی که در پشت بام وجود دارد ، یک تجربه نمایشگاهی فراگیر را ارائه می دهد. کاشی های تخته سنگی که به دلیل سازگاری با محیط باستانی شهر انتخاب شده اند، به دقت و با سایه روش های متناوب چیده شده اند تا یک سقف منسجم و در عین حال دقیق ایجاد کنند.

اطلاعات پروژه:

نام: مرکز هنری ژجیانگ لیشوی گویان‌هواکسیانگ

معمار: استدیوی معماری لاین پلاس (LINE+)

طراح اصلی: منگ فنهائو

تیم طراحی: لی شینگوانگ، هائو جون، هه یالیانگ، زو هائو، وان یونچنگ، ژو جون، جین یوتینگ، یانگ لی، لیانگ گوئوکینگ، ژانگ سیسی، لو سیچی، دنگ هائو، گه ژنلیانگ، کیو لیمین، چن ون، لی شانگ یانگ، جین جیانبو رائو فییر، ژانگ ونجی، لی جون، لیو شینهویی

مدیر قرارداد طراحی و تامین تجهیزات و اجراء پروژه : شرکت توسعه سرمایه گذاری گردشگری لیشوی لیاندو

شرکت همکار: گروه طراحی مهندسی Xicheng 

مشاور فنی دیوار پرده: شرکت مشاوره فنی ساخت دیوار پرده شانگهای ییدو، با مسئولیت محدود.

نورپردازی: استودیو ژانگ شین و دانشکده معماریِ دانشگاه  Tsinghua

مساحت ساختمان: 13738.96 متر مربع (روی زمین)، 6463.65 متر مربع (زیر زمین)

مکان: شهرک هنری گویان، شهر لیشای، استان ژجیانگ، چین

عکاسی :   schranimage /Dong Image  /  استدیوی معماری لاین پلاس

افراد دارای مهارت در این زمینه

در صورتی که در این زمینه تخصص یا مهارتی دارید، پس از ثبت نام در سایت و تکمیل فرم مشخصات شخصی ، پروفایل خود را به لیست زیر اضافه نمایید .